10 juli 2001

Democratische rechten krakers verder aangetast

van onze correspondent Hans Veringa

In al zijn onmetelijke wijsheid heeft rechter Winfield gemeend te moeten oordelen dat krakers hun bek moeten houden als iemand hun tuin wil kappen. Hij kwam op 9 november 2000 te Den Bosch tot deze uitspraak na een Voorlopige Voorziening die was aangespannen door een kraker uit de Stuiverstraat te Eindhoven, tegen de vergunning voor de gedeeltelijke kap van zijn tuin. Op 30 maart 2001 volgde gemeente Eindhoven deze uitspraak, en schoof zij een bezwaar van dezelfde kraker tegen de kapvergunning de prullenbak in, omdat hij "geen belanghebbende" zou zijn. Krakers kunnen volgens rechter en gemeente namelijk geen tuin hebben. De kraker is inmiddels in beroep gegaan bij de Arrondissementsrechtbank. Niet om zijn bomen te redden, want die zijn inmiddels al gekapt, maar om te bereiken dat krakers weer opnieuw erkend worden als belanghebbende in bezwaarprocedures tegen kapvergunningen, zoals dat altijd al het geval was.

Klik hier voor de tekst van het beroepsschrift.

Het is net een soap. Het recept:
Men neme een actieve groep krakers in monumentwaardige panden, men neme gemeente Eindhoven als eigenaar van die panden, die al jaren probeert deze krakers eruit te werken. En om de boel eens echt goed in chaos te veranderen, neme men dan een huisjesmelker die er niets mee te maken heeft, maar zich evengoed in het conflict mengt door met leugens en procedures om zich heen te strooien. Het maal wat hieruit te voorschijn komt, is niet te vreten.

Zoals elders op deze site te lezen is, proberen de krakers van de Stuiverstraat te Eindhoven hun pand en tuin al acht jaar voor de slopershamer te behoeden, door te procederen tegen de plannen van de gemeente en Vestide. Maar einde najaar 2000, mengt zich ineens een vierde partij in de discussie. Advocaat-procureur alsmede huisjesmelker Meester W.H.B.K. Brunet de Rochebrune krijgt onder de dreiging van een kort geding de gemeente zo ver dat zij een kapvergunning afgeeft voor een deel van de tuin van de Stuiverstraat. Brunet de Rochebrune, woonachtig in Nijmegen (werkzaam bij Brunet advocaten, Oranjesingel 53-55 Nijmegen, zakelijk telefoonnummer 024-3810990, privé-nummer 024-3770171) is eigenaar van de parkeerplaats naast de tuin van de kraakpanden, en hij is eigenaar van enkele winkels om de hoek aan de Geldropse weg. Hij beweert dat het hek tussen de parkeerplaats en de tuin van de krakers per onmiddellijk vervangen moet worden, en dat dit niet kan zonder dat er twee meter breed over de volle lengte van de tuin alle bomen en struiken gekapt worden. De gemeente geeft toe en bericht de krakers dat de normale bezwaartermijn zelfs niet afgewacht wordt; binnen een week zal er gekapt gaan worden. Brunet de Rochebrune (oude adel misschien?) beweert namelijk dat hij het hek per direct moet vervangen, omdat hij anders belastingvoordeel misloopt.

Voor de duidelijkheid:

• Het oude hek voldeed nog.
• De krakers hadden op zich geen enkel bezwaar tegen het plaatsen van een nieuw hek.
• Het hek was makkelijk vervangbaar zonder een boom of struik te vernielen.
• De krakers waren bereid om struiken en bomen bij te snoeien om de vernieuwing van het hek te vergemakkelijken.

Brunet de Rochebrune is echter niet tot een gesprek bereid. Alle bomen en groen in een strook van twee bij ongeveer twintig meter moeten om.
Een van de krakers spant onmiddellijk een voorlopige voorziening aan, om uitvoering van de kapvergunning tegen te houden tot zijn bezwaar tegen de kapvergunning door de gemeente is beoordeeld. Tijdens de zitting wordt er onder andere ingegaan op de beschermde dieren die in de tuin leven, namelijk egels en vleermuizen. Deze dieren zijn door de wet zodanig beschermd, dat je ze zelfs geen eten mag geven zonder een vergunning van de minister himself, laat staan dat je hun habitat mag vernielen. De gemeente verdedigt zich door te beweren dat deze procedure niet bedoeld is om te oordelen over beschermde dieren, en laat terloops vallen dat krakers misschien wel geen belanghebbende zijn in een inspraakprocedure tegen een kapvergunning. Hierop reageert de kraker verbaasd. Hij is totnogtoe immers altijd toegelaten in inspraakprocedures, ook rond kapvergunningen, en bovendien is zijn belang bij de vergunning immers overduidelijk: Hij gebruikt de tuin, die hoort bij het pand waarin hij woont. Hierop krabbelt de gemeenteambtenaar direct weer terug, en gaat de zitting verder over de inhoudelijke aspecten van de zaak.

Groot is de verbazing als korte tijd later rechter Winfield echter toch oordeelt dat de kraker geen belanghebbende is. In zijn uitspraak zegt hij dat een kraker alleen belang heeft bij wonen, en niet bij het gebruiken van zijn tuin. Dit is volledig in tegenspraak met het democratische recht op inspraak, de Grondwet en met rechterlijke uitspraken uit het verleden!
Het betekent in feite, dat krakers vanaf deze uitspraak geen tuin meer hebben, en er niets tegen kunnen doen als de eigenaar hun tuin wil kappen. Als andere rechters deze uitspraak volgen, dan geldt dit vanaf nu voor elke kraker in Nederland.

Enkele weken later worden de bomen gekapt, zonder dat er iets tegen te doen is. De werklui overdrijven het ook nog eens: met een bulldozer wordt er drie en een halve meter breed alles platgewalst, terwijl de krakers machteloos toe moeten zien.
In maart 2001 volgt de gemeente de uitspraak van de rechter, en wordt ook het normale bezwaarschrift van de krakers onontvankelijk verklaard. Typisch is dat de gemeente een bezwaarschrift van de overburen wel serieus neemt. Hoewel de krakers erg blij zijn dat de overburen ook een bezwaar hebben ingediend, en wel als belanghebbende gezien worden, is het natuurlijk wel belachelijk dat je overburen meer recht hebben om iets over je tuin te zeggen dan jijzelf. Het tekent de sfeer bij rechter en gemeente: krakers zijn tweederangs burgers, als kleurlingen in het oude Zuid Afrika.

De kraker is inmiddels in beroep gegaan bij de Arrondissementsrechter. Niet omdat hij de bomen nog terug kan krijgen, maar in de hoop dat een hogere rechter de uitspraak zal vernietigen, zodat Nederlandse krakers weer gewoon aan inspraakprocedures kunnen meedoen zoals ieder ander. Klik hier voor zijn emotionele beroepsschrift. Wanneer de zitting is, is nog niet bekend.

Om de soap helemaal af te maken: Brunet de Rochebrune blijkt niet alleen onredelijk te zijn, maar bovendien een leugenaar. Hij moest zogenaamd per se voor 1 januari 2001 het hek vervangen vanwege belastingvoordeel. Maar nu, een half jaar later, is er nog steeds niets gebeurd. Sterker nog: vanuit het roddelcircuit is inmiddels duidelijk geworden dat hij nooit van plan is geweest om iets aan het hek te doen. Hij wil de parkeerplaats gebruiken als bouwgrond, om nog meer geld uit de huisjesmelkerij te kunnen slaan, en heeft het hek slechts als smoesje gebruikt om die lastige bomen vast uit de weg te krijgen.

Wij houden u op de hoogte over het verdere verloop van deze zaak.

Terug naar nieuwsindex